ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นออร่าเขาก็ส่องประกายแทงตาหมูอย่างเธอเข้าจังๆ แต่เพราะรู้ตัวเองดี และเจียมตัวในสภาพศพของตัวเองเสมอๆ และเลิกหวังว่าจะมีใครมารักมานานแล้ว จึงต้องทำหน้านิ่ง ไม่กระดี๊กระด๊าเหมือนใครเขา แม้ในใจจะเต้นตึกตัก แต่อย่าหวังว่าไอ้มอบจะหลุดให้เขาเอาไปหัวเราะเยาะเหมือนพวกผู้ชายคนอื่นๆ ได้ เจ็บมาเยอะแล้ว
แค่หมอหล่อเว่อร์คนเดียวสบายมากไอ้มอบ
“เอ๊ะ..คุณจะมาจับมือฉันทำไม” มอบรักมองชายหนุ่มตาขวาง
“บอกมาก่อนสิว่าโกรธอะไร” กานต์ตอบเสียงเรียบ
“ไม่...ฉันไม่ได้โกรธคุณ....และฉันไม่มีอะไรจะพูด” มอบรักหันหน้าหนีไม่ยอมสบตาเขาต่อ
“ขี้ขลาด”
มอบรักหันกลับมาสบตาคนสบประมาทตัวเองทันที เขากล้าดียังไงมาว่าเธอ ตัวเองไม่ได้เป็นอะไรกับเขาสักหน่อย อีตาหมอบ้านี่ ใครกันที่ชื่นชม
หมอสุขุม สุภาพ ใจดี เสียแต่พูดน้อยไปหน่อย แต่ที่เธอสัมผัส มันไม่ใช่
