เวลาที่เรารักกัน…บนเส้นทางที่ชื่อ 'ทางรัก'
"สำหรับวันนี้..."
ศุลีทำท่าเอื้อมไปคว้าอากาศ พลางหันไปบอกว่า
"แบมือมาซิคะ ฉันจะให้อะไรคุณสักอย่างหนึ่ง"
มือใหญ่นิ้วยาวแข็งแรง ยื่นแบมาตรงหน้าอย่างงงๆ
"ความสุขค่ะ ถ้าคุณรู้จักหา...ความสุขมันลอยอยู่ในอากาศรอบๆ ตัวเรานี่เอง ถ้าคุณไม่สนใจมัน มันก็จะลอยผ่านคุณไป ถ้าคุณคว้ามันไว้ คุณจะมีความสุขทุกนาที"
คุณนองรวบมือศุลีกำไว้แน่น ดวงตาเป็นประกายรื่นรมย์
"ขอบคุณ...ซี้ดซี่ ขอบคุณสำหรับความสุขที่คุณไขว่คว้าหามาให้ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณทำให้ผมรู้สึกว่า ความรักแท้จริงเป็นอย่างไร"
*******************
และแล้ว…เวลาที่รอคอย ก็มาถึง เป็นเวลาที่เส้น “ทางรัก” เมื่อวันวานได้กลับกลายเป็น “สายสัมพันธ์”
ในวันนี้…วันที่ผมมีคุณ…คุณคนเดียวที่เป็นทุกอย่างไม่ว่าเพื่อน…ญาติ และความอบอุ่นทั้งหมดหัวใจ
“ซื้ดซี่…” เสียงนั้นหวานนัก “ความสวยของคนที่เรารักไม่ได้อยู่ที่ดวงตาหรอก มันอยู่ที่หัวใจต่างหาก
นับจากหัวใจผมมีคุณ ผมไม่เคยเห็นใครสวยอีกเลย” “ผมรักคุณ…” สำนวนนั้นมั่นคงนัก
“จึงต้องรักทั้งเกียรติยศและหน้าตาทั้งหมดของคุณด้วย” ดอกไม้นั้น ไม่นานก็โรย
ความสำคัญมันจึงอยู่ที่ความรู้สึกของคนต่างหาก ถ้าดอกไม้ในหัวใจเรายังบานอยู่เสมอดอกอื่นใดจะสู้ได้
“ซื้ดซี่…” ดวงตาคู่นั้นฉ่ำกว่าปกติ ริมฝีปากสั่นนิดๆ “ดอกไม้ในหัวใจผมจะไม่มีวันโรยเด็ดขาด”
พรุ่งนี้แล้วสินะ… พรุ่งนี้…ของเราจะเป็นพรุ่งนี้ที่สดใส…ถ้าใน “วันนี้” เรามีคนที่เรารักอยู่เคียงใกล้
เราย่อมมีความสุขพอที่จะรอคอย “พรุ่งนี้” อย่างสวยเสมอ ใช่แล้ว…
พรุ่งนี้ที่คุณสัญญาว่า I swear it”s not too late.
สายสัมพันธ์อันอบอุ่นของเราจะยาวนาน เพราะความรัก…คือสิ่งที่นิรันดร
