"ไปตายซะเถอะ อย่าหวังว่าจะได้แอ้มความบริสุทธิ์ของฉันง่ายๆ เธอก้าวเท้ายาวกว่าปกติเพื่อวิ่งให้ไกลจากเขามากที่สุด นอกจากพี่แล้วใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ได้ครอบครองหมวยจำเอาไว้เขาก้าวยาวๆ เพียงไม่กี่ก้าวก็เกี่ยวเอวคอดกิ่วของเธอได้สำเร็จ ปล่อยฉันนะไอ้คนบ้า เธอฟาดฝ่ามือใส่ใบหน้าหล่อเหลานั้นไม่ยั้งขณะที่ขยับเท้าแทบไม่ได้เพราะถูกเขาทับเอาไว้หนุ่มใหญ่หน้าตาอ่อนกว่าวัยรวบมือเล็กด้วยมือข้างเดียวไว้เหนือศรีษะของเธอระดมจูบไปทั่วใบหน้าและใบหูเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ขบเม้มเบาๆ ไล่ไปจนถึงซอกคอระหงหอมกรุ่นและไหล่กลมกลึงจนกระทั่งอาการแข็งขืนและเสียงต่อว่าหายไปกลายเป็นคล้อยตาม จึงปล่อยเธอให้เป็นอิสระ ทันทีที่ได้รับการปลดปล่อยให้เป็นอิสระ หญิงสาวที่แกล้งคล้อยตามก็อาศัยช่วงจังหวะที่ชายหนุ่มยังไม่ทันตั้งตัวผลักเขาสุดแรงจนหงายหลังตกจากเตียง และรีบวิ่งลุกหนีเขาอีกครั้ง
ครั้งนี้เธอสามารถวิ่งหนีเขาจากห้องนอนได้สำเร็จและกำลังจะเปิดประตูออกจากห้องนอนของเขา แต่ที่เขาไม่วิ่งตามออกมาและไม่มีเสียงใดๆให้ได้ยิน ทำให้มือที่กำลังจะเปิดประตูต้องชะงักค้างด้วยความลังเล แต่ก็ยืนนิ่งๆเตรีนมพร้อมอยู่อย่างนั้น ผ่านไปสักผักเขาก็ไม่ออกมาจนน่าแปลกใจ "คุณเด่น. คุณเด่นได้ยินไหม.." มือที่จับก้านโยกประตูปล่อยออกและรีบกลับไปในห้องนอนของเขา
กรี้ดดดด.................."
