เล่ห์รักชินอ๋อง / ซินเทียน

‘จ้าวอวี้หลง’ เกือบต้องตาย ถ้าไม่ได้จอมมารน้อยอย่าง ‘เหยียนเหม่ยเซียน’ ช่วยชีวิตไว้ ตลอดเวลาที่เธอดูแลรักษาอาการของเขา มันคือความผูกพัน เขาตกหลุมรักเธอเพียงแค่ได้สบตา ยิ่งได้มาพบกันอีกครั้งทำให้เขารู้หัวใจตัวเองทันทีว่ามีเธออยู่ในนั้น แต่เธอมีคู่หมายเขาจะทำอย่างไร อ๋องห้าอย่างเขาผู้ไม่เคยเปิดใจให้ใครเขามา กลับต้องมาพ่ายให้กับเธอ จอมมารน้อยของเขา

‘จ้าวอวี้หลง’ ชินอ๋องแห่งแคว้นเกา แม่ทัพใหญู่พิทักษ์แผ่นดิน กลับต้องมาถูกวางยาจนตาบอดและเกือบสิ้นชีพ ถ้าไม่ได้ ‘เหยียนเหม่ยเซียน’ เด็กสาวผู้มีดวงตาเห็นวิญญาณและเก่งกาจในเรื่องของการปรุงยารักษาพิษช่วยรักษาและดูแลจนหาย เมื่อดวงตาเขามองเห็น สิ่งแรกคือเธอที่อยู่ตรงหน้า ดวงตาสีฟ้าและผิวกายขาวอ้อนแอ้น ประทับตราตรึงติดอยู่ในหัวใจ เขาไม่คาดคิดเลยว่าด้วยวัยเยาว์ของเธอเพียงเท่านี้จะสามารถดูแลเขาได้ ความรู้สึกซึมซับสู่ดวงใจของกันและกันระหว่างรักษา ตราบจนส่งเขาคืน และได้มาเจอกันอีกครั้ง เขารับรู้ได้ทันทีเลยว่าหน้าที่แม่ทัพที่ไม่เคยมีใจให้หญิงใด แต่เขากลับมอบดวงใจให้เธอไปแล้ว แต่เธอดันมีคู่หมายเขาจะทำเยี่ยงใดดี

“รู้สึกอย่างไรกับคุณชายลู่”

เธอเข้าใจแล้วว่าเหตุใดถึงได้กลิ่นเหม็นเปรี้ยว จากท่านอ๋องได้ขนาดนี้ ที่แท้ก็ไม่พอใจเรื่องคุณชายลู่นี่เอง แต่เธอก็หาใช่คนผิดเสียหน่อย! เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองมีคู่หมายอยู่แล้ว

“ไม่ชอบเจ้าค่ะ” เหม่ยเซียนเริ่มสงบใจได้แล้ว เงยหน้าตอบเขาเสียงเบา เธอเห็นความพึงพอใจในดวงตาสีดำขลับของเขา

“แล้วข้าล่ะ”

“ข้า...อื้อ”

ไม่รอให้นางได้พูดสิ่งใดอีก จ้าวอวี้หลงทาบทับริมฝีปากร้อนระอุบนกลีบปากของนางอย่างห้ามใจไม่อยู่ เขาขยับศีรษะจนมุมปากตักตวงความหวานของนางได้เป็นอย่างดี

“ถอนหมั้นได้หรือไม่” จ้าวอวี้หลงกระซิบเสียงแหบพร่า แตะริมฝีปากนางซ้ำๆหลายรอบจนเหม่ยเซียนหอบหนัก คำถามของเขาหาได้ต้องการคำตอบ เพียงแค่อยากหาเรื่องแกล้งนางเสียมากกว่า

“อื้อ..พะ..พอก่อน เหม่ยเอ๋อร์ไม่ไหวแล้ว” เหม่ยเซียนรวบรวมความกล้าโผเข้ากอดเขาแน่น ซุกหน้าลงกับลาดไหล่หนาด้วยความเขินอาย ในเมื่อถอยหลังก็ติดกำแพงรังแต่จะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ไม่สู้กอดเขาไว้เช่นนี้จะได้ล่วงเกินริมฝีปากเล็กๆของเธอไม่ได้อีก แต่เหม่ยเซียนประเมินความหน้าหนาของอวี้หลงต่ำไป ไม่เพียงไม่หยุดริมฝีปากแสนซุกซน จ้าวอวี้หลงรวบผมของเด็กสาวให้พาดไปที่ไหล่ด้านหนึ่ง ก่อนที่ปลายจมูกโด่งรั้นจะไกล่เกลี่ยตามซอกคอขาวใสของนาง กดปลายจมูกหอมแรงๆหลายที จนลมหายใจร้อนละอุปะทะเข้ากับใบหูเล็ก เหม่ยเซียนครางอือในลำคอเพราะความจั๊กจี้

“หากกลับเมืองหลวงเจ้าต้องไปถอนหมั้นทันที ได้ยินหรือไม่”

“เรื่องนี้ต้องปรึกษากับท่านย่าก่อน” เหม่ยเซียนตอบเสียงอู้อี้อยู่บนลำคอหนา เป็นเหตุให้ริมฝีปากเล็กๆของนางแตะโดนเนื้อผิวของเขาอย่างช่วยไม่ได้ จ้าวอวี้หลงครางฮึ่มในลำคออย่างขัดใจ

“นางมารน้อย เจ้าอยากให้ข้าคลั่งตายหรืออย่างไร”