บ้านเรือนเคียงกัน แอบรักทุกวันเลยเชียว / มณีริน

แสนดี กับ อานนท์ ทั้งสองคนคือเพื่อนสนิท ใช้ชีวิตตัวติดกันมาตั้งแต่เด็ก บ้านก็อยู่ติดกัน ห้องห่างกันแค่ช่วงแขนกั้นระหว่างตึก ใครเลยจะคาดคิดว่าความรู้สึกของอานนท์จะค่อยๆ เปลี่ยน เพราะแสนดียิ่งโตยิ่งสวย ดวงตาสดใสแวววาว ยิ่งตอนหน้าเธอแดงๆ ก็หวานปานน้ำผึ้งหยด อานนท์ ถึงขั้นหวงไม่อยากให้ใครได้ไกล้ชิดเธอ พยายามจะสื่อให้เธอรู้ถึงความคิด แต่เธอก็เข้าไม่ถึง เฮ้อ..ไม่อยากเป็นเพื่อนแล้วแต่อยากเป็นแฟน รู้ตัวสักทีเซ่

“ขอบใจที่อยู่เป็นเพื่อนฉันมาตลอดนะนนท์ นายเหมือนพ่อทูนหัวของฉันไม่มีผิด”

อานนท์พยักหน้าก่อนจะแก้ไขความเข้าใจเสียใหม่

“ไม่ใช่พ่อทูนหัว”

“แล้วเป็นอะไรล่ะ”

“ตัดคำว่าพ่อออกไป แค่นั้นฉันก็พอใจแล้วล่ะ” แสนดีกะพริบดวงตาสีดำขลับอุ่นละไมคู่นั้นอย่างเชื่องช้า เขารู้ว่าสมองของยายเด๋อมีข้อจำกัดในการประมวลผล ไม่เข้าใจว่า ‘พ่อทูนหัว’ กับ ‘ทูนหัว’ นั้นแตกต่างกันอย่างไร พอเธอจะอ้าปากถาม อานนท์ก็โยนลูกอมให้เสียก่อน

“จำไว้นะ ฉันเป็นทูนหัวของเธอ”