‘พ่อเลี้ยงพายุ เชอร์รอสติ’ ได้จดทะเบียนสมรสกับ ‘แสนรัก’ อุตส่าห์ปล่อยไว้ตั้งหลายปีเพราะเห็นว่ายังเป็นเด็กรอโตกว่านี้อีกหน่อยค่อยกลับมาทวงสิทธิ์เมียที่ถูกต้องตามกฏหมายคืน แต่นี่อะไรแม่ยายรวมทั้งย่าจะจับเธอให้แต่งงานกับผู้ชายคนอื่น เรื่องนี้ยอมไม่ได้หรอก ถึงขั้นต้องชิง ปล้นงานแต่งเพื่อเอาเมียคืน หรือต้องถอนหงอกย่าของเธอเขาก็จะทำ
“อย่าคิดว่าร้องไห้แล้วฉันจะยอม ร้องไห้ให้ตายก็ไม่เห็นใจ คิดทรยศอย่าได้คิดร้องขอความเห็นใจ”
“แต่คุณก็ไม่ได้สนใจมาตั้งนานแล้ว” แสนรักตอบกลับเสียงสั่น หัวใจดวงน้อยหดเล็กจนรู้สึกเจ็บในอก
“ถึงฉันจะทิ้งขว้างไม่สนใจ แต่ยังไงเธอก็ยังขึ้นชื่อว่าเป็นเมียของฉัน ไม่มีสิทธิ์แต่งงานกับใคร”
“ในเมื่อทิ้งแล้วก็ควรทิ้งไป จะมาสนใจทำไม”
แสนรักคลายริมฝีปากออกมาต่อว่าเขาคนบนร่าง เขาถือดีว่ามีสิทธิ์ในความเป็นสามี แต่สามีอะไรถึงได้ทิ้งขว้างมา หลายปี ทีตอนนี้จะมาแสดงสิทธิ์อวดอำนาจเอากับเธอ
“อ้อ อยากให้ฉันแสดงสิทธิ์ว่าอย่างนั้น”
พายุหรี่ตามอง กระซิบถามเสียงแหบพร่าชวนให้สะท้าน แสนรักรู้สึกผิดปกติในคำพูดของเขา เธอไม่ได้หมายความว่า อย่างนั้น ไม่ได้ต้องการให้เขามาแสดงสิทธิ์สามีในตัวเธอ เธอรีบส่ายหน้า กัดริมฝีปากแน่น หายใจติดขัด ก่อนจะปฏิเสธอย่างรวดเร็ว
“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”
“ไม่ว่าจะหมายความว่าอย่างไร ตอนนี้เธอก็คือเมียฉันเท่านั้น ยังไม่ได้หย่าก็คือใช่”
“ฉัน...อื้อ”
