ตำแหน่งประธานาธิบดีที่ได้มาแบบไม่ได้ตั้งใจลงสมัครแต่แรก และด้วยหน้าที่ของตระกูล ไม่สามารถทำให้ ‘คาปริเอล อัล คาร์บานี’ ละทิ้งประชาชนหรือหน้าที่สำคัญต่างๆ ลงได้ ปัญหาของเขาคือต้องการอยู่กับ ‘นับบุญ’ คำสัญญาที่ให้ไว้เมื่อเรียนจบจะจัดพิธีแต่งงานและใช้ชีวิตร่วมกัน แต่เพราะนิสัยที่ยังเอาแต่ใจตัวเองและเด็กเหลือเกินของเธอ ทำให้คาปริเอลไม่สามารถดึงเธอมายืนเคียงข้างเขาในตำแหน่งสำคัญที่จะทำให้เธอต้องอึดอัดได้ กระทั่งนับบุญเริ่มเปลี่ยนไป ขอเพียงแค่ได้แต่งงานกับเธอ ได้อยู่กับเธอ ไม่ต้องประวิงเวลาออกไปอีก คาปริเอลก็ยินดีที่จะทำงานหนักในตำแหน่งสำคัญต่อไป (แอบกระซิบ..น้องคือกำลังใจที่ดีที่สุดของพี่)
“ฮื้อ! พี่โคลคนชอบแกล้ง”
เธอยกมือขึ้นแตะริมฝีปากของตัวเอง แล้วก็เงยหน้าขึ้น เพื่อให้คาปริเอลพิจารณาริมฝีปากของเธอ แล้วก็ทำเสียงงอแงใส่เขา
“ปากบุญช้ำหมดแล้วค่ะ”
“จริงเหรอ”
ชายหนุ่มก้มศีรษะต่ำลงอีก ริมฝีปากร้อนผ่าวประทับลงบนปากนุ่มละมุน เขาบดจูบคลอเคลีย นับบุญก็จูบตอบ
“บ่นปากช้ำ แล้วจูบตอบพี่ทำไม”
“ไม่รู้ไม่ชี้ค่ะ”
นับบุญแก้เขินด้วยการยกข้อมือขึ้นพิจารณากำไลแสนสวย หญิงสาวแตะนิ้วลงบนกำไลแล้วก็ลูบไล้แผ่วเบา
“ชอบไหม”
“ชอบค่ะ พี่โคลให้อะไรบุญก็ชอบ บุญจะเก็บรักษาอย่างดีเลยค่ะ”
“ต้องเอาออกมาใส่บ่อยๆ นะ”
“บุญกลัวหายนี่คะ”
“หายก็ซื้อใหม่ได้ พี่อยากให้บุญใส่”
